Dubbel boekhouden , een nuttig concept

Een systeem wat al jarenlang voorkomt (ook al lijkt het relatief modern), is de methode waarbij de mutaties op zowel de credit- als de debetzijde worden geregistreerd. Dit voorkomt frauderen en zo kun je eigenlijk geen foutjes maken. Ook kun je veel directer zien hoe het eigen vermogen zich ontwikkelt. De creditkant toont de schulden en het eigen vermogen en de debetzijde laat de bezittingen zien. Aan beide kanten treedt elke keer dezelfde verandering op, waardoor het totaalbedrag per zijde altijd overeenkomt.

De Romeinen en het Midden-Oosten

Deze methode, die we overigens dubbel boekhouden noemen, vindt zijn oorsprong in zowel het Midden-Oosten als het Romeinse Rijk. Het systeem is ontstaan rond het jaar 80. Men gebruikte het destijds eigenlijk zeer beperkt. Rond 1450 werd de methode dé standaard bij de boekhouding, mede door een zeer welgestelde familie in Florence én een Italiaanse monnik. Het concept is hetzelfde gebleven, echter is er in de loop der jaren flink geschaafd aan de methode waardoor deze wat veranderingen heeft ondergaan.

Wanneer te gebruiken

Dubbel boekhouden is iets wat veel grote bedrijven standaard doen. Vaak is dit dan ook verplicht. Deze methode laat immers snel zien hoe de financiële situatie binnen het bedrijf ervoor staat. Hierbij speelt ook mee in welke branche je zit. In veel branches is deze methode de standaardmethode, zo ook in de olie-industrie bijvoorbeeld. Met name de complexere branches kunnen niet enkelvoudig boekhouden.

Omstreden

Het concept brengt veel voordelen met zich mee, maar is toch ook lange tijd omstreden geweest. De methode zou namelijk alleen geschikt zijn voor de grotere handelaars. Daarom werd de term ‘koopmansboekhouden’ ook af en toe gebruikt. Kleine ondernemers, zoals fabrikanten en mensen in de landbouw zouden minder baat hebben bij een dubbele boekhouding. Men vond het een manier om achteraf het financiële resultaat te bekijken en dit was niet handig.