Oorsprong van de groente en de sapkuur

Het woord groente werd voor het eerst in het begin van de 15e eeuw in het Engels geregistreerd. Het komt uit het Oud-Frans, en werd oorspronkelijk toegepast op alle planten; het woord wordt nog steeds in deze zin gebruikt in biologische contexten. Het komt voort uit de middeleeuwse Latijnse vegetabilis die “groeien, bloeien” (d.w.z. van een plant), een semantische verandering van een laat Latijnse betekenis “verlevendigen, versnellen”.

De betekenis van “groente” als “voedingsplant” werd pas in de 18e eeuw vastgesteld. In 1767 werd het woord specifiek gebruikt om een “plant te betekenen die voor voedsel werd gekweekt, een eetbaar kruid of wortel”. In 1955 werd voor het eerst de verkorte term “veggie” gebruikt.

Als bijvoeglijk naamwoord wordt het woord groente gebruikt in wetenschappelijke en technische contexten met een andere en veel bredere betekenis, namelijk van “gerelateerd aan planten” in het algemeen, al dan niet eetbaar als in plantaardig materiaal, groentekoninkrijk, plantaardige oorsprong, enz.

Een sapkuur is een veelgebruikte methode om af te vallen en de slechte stoffen uit het lichaam te halen. Het is belangrijk dat de sapkuur wordt gemaakt door iemand die veel van groenten en fruit weet. De combinatie van groenten en fruit in de sapkuur is wat de kwaliteit van deze sapkuur bepaald.

De exacte definitie van “groente” kan eenvoudigweg variëren vanwege de vele delen van een plant die als voedsel worden geconsumeerd in de hele wereld: wortels, stengels, bladeren, bloemen, vruchten en zaden. De breedste definitie is het gebruik van het woord bijvoeglijk naamwoord om “materie van plantaardige oorsprong” te betekenen. Meer in het bijzonder kan een groente worden gedefinieerd als “elke plant, waarvan een deel wordt gebruikt voor voedsel”, een secundaire betekenis die dan “het eetbare deel van een dergelijke plant” is. Een preciezere definitie is “elk plantendeel dat wordt geconsumeerd voor voedsel dat geen vrucht of zaad is, maar ook rijpe vruchten die als onderdeel van een hoofdmaaltijd worden gegeten”. Buiten deze definities vallen eetbare schimmels (zoals eetbare paddestoelen) en eetbaar zeewier die, hoewel ze geen deel uitmaken van planten, vaak als groenten worden behandeld.

In deze laatste definitie van “groente”, die in het dagelijks taalgebruik wordt gebruikt, sluiten de woorden “fruit” en “groente” elkaar uit. “Fruit” heeft een precieze botanische betekenis, omdat het een onderdeel is dat is ontstaan uit de eierstok van een bloeiende plant. Dit is aanzienlijk anders dan de culinaire betekenis van het woord. Terwijl perziken, pruimen en sinaasappels in beide opzichten “fruit” zijn, zijn veel items die gewoonlijk “groenten” worden genoemd, zoals aubergines, paprika’s en tomaten, botanisch fruit. De vraag of de tomaat een vrucht of een groente is, vond zijn weg naar het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten in 1893. Het Hof oordeelde unaniem in Nix v. Hedden dat een tomaat correct wordt geïdentificeerd als, en dus belast als, een groente, voor de toepassing van het tarief van 1883 op ingevoerde producten. De rechtbank erkende echter wel dat een tomaat in botanisch opzicht een vrucht is.

Een sapkuur is een veelgebruikte methode om af te vallen en de slechte stoffen uit het lichaam te halen. Het is belangrijk dat de sapkuur wordt gemaakt door iemand die veel van groenten en fruit weet. De combinatie van groenten en fruit in de sapkuur is wat de kwaliteit van deze sapkuur bepaald.

Vóór de komst van de landbouw waren de mensen jager-verzamelaars. Ze zochten naar eetbaar fruit, noten, stengels, bladeren, knollen en knollen, scharrelden op dode dieren en jaagden op levende dieren voor voedsel. Bos tuinieren in een tropisch oerwoud wordt beschouwd als het eerste voorbeeld van landbouw; nuttige plantensoorten werden geïdentificeerd en aangemoedigd om te groeien terwijl ongewenste soorten werden verwijderd. Plantenveredeling door de selectie van stammen met de gewenste eigenschappen, zoals grote vruchten en een krachtige groei volgden al snel. Hoewel het eerste bewijs voor de domesticatie van grassen zoals tarwe en gerst is gevonden in de Vruchtbare Halve Maan in het Midden-Oosten, is het waarschijnlijk dat verschillende volkeren over de hele wereld begonnen met het verbouwen van gewassen in de periode 10.000 tot 7.000 voor Christus. Tot op de dag van vandaag wordt er nog steeds landbouw voor eigen gebruik bedreven, waarbij veel boeren op het platteland in Afrika, Azië, Zuid-Amerika en elders hun percelen gebruiken om genoeg voedsel voor hun gezinnen te produceren, terwijl de overtollige producten worden gebruikt voor de ruil van andere goederen.

In de loop van de geschiedenis hebben de rijken zich een gevarieerd dieet kunnen veroorloven, waaronder vlees, groenten en fruit, maar voor arme mensen was vlees een luxe en het voedsel dat ze aten was erg saai, meestal bestaande uit een basisproduct van rijst, rogge, gerst, tarwe, gierst of maïs. De toevoeging van plantaardig materiaal zorgde voor enige variatie in het dieet. Het basisdieet van de Azteken in Midden-Amerika was maïs en zij verbouwden tomaten, avocado’s, bonen, paprika’s, pompoenen, pompoenen, pompoenen, pompoenen, pinda’s en amarantzaad als aanvulling op hun tortilla’s en pap. In Peru leefden de Inca’s van maïs in het laagland en aardappelen op grotere hoogte. Ze gebruikten ook zaden van quinoa en vulden hun dieet aan met paprika’s, tomaten en avocado’s. De Inca’s hadden ook zaden van quinoa’s nodig om hun dieet aan te vullen.

In het oude China was rijst het hoofdgewas in het zuiden en tarwe in het noorden, de laatste maakte er knoedels, noedels en pannenkoeken van. De groenten die bij deze groenten werden gebruikt waren onder andere yams, sojabonen, tuinbonen, rapen, lente-uitjes en knoflook. Het dieet van de oude Egyptenaren was gebaseerd op brood, vaak besmet met zand dat hun tanden versleten had. Vlees was een luxe maar vis was overvloediger. Deze gingen vergezeld van een scala aan groenten, waaronder merg, tuinbonen, linzen, uien, prei, knoflook, radijs en sla.

Een sapkuur is een veelgebruikte methode om af te vallen en de slechte stoffen uit het lichaam te halen. Het is belangrijk dat de sapkuur wordt gemaakt door iemand die veel van groenten en fruit weet. De combinatie van groenten en fruit in de sapkuur is wat de kwaliteit van deze sapkuur bepaald.

De hoeksteen van het oude Griekse dieet was brood, en dit ging gepaard met geitenkaas, olijven, vijgen, vis en soms vlees. De geteelde groenten omvatten uien, garli, garli